انشا

بازنویسی حکایت اعرابی ای را دیدم در جمع طلافروشان

 
بازنویسی حکایت اعرابی ای را دیدم در جمع طلافروشان :
مردی عرب را در جمع طلافروشان بصره ملاقات کردم که از دوران جوانی اش حکایتی را نقل می کرد . او می گفت که در روزگار جوانی همه ی خوشبختی و راحتی دنیا را در بین طلا و نقره های درخشان مشاهده می کردم و  همیشه در مبادلات و تجارت های کوچک و بزرگ مشغول به کار بودم و درآمد خوبی کسب می کردم . اما هرگز  از این درآمد راضی نبودم و آن موقع به دنبال گنجی بسیار بزرگ که در بیابان نهفته شده بود ، راهی بیابان شدم  .

چندین روز به دنبال گنج در بیابان گشتم ولی چیزی نیافتم . پس از چند روز آب و غذایم تمام شد و از آن پس فقط به دنبال پیدا کردن آب یا غذایی برای زنده ماندن بودم . ناگهان کیسه ای توجهم را جلب کرد . گمان کردم که درون کیسه گندم بریان است و بسیار خوشحال شدم . اما وقتی کیسه را باز کردم متوجه شدم که پر از مرواریدهای گران بها است ، بسیار ناامید و ناراحت شدم و متوجه شدم که قناعت در زندگی بزرگترین ثروت است .

اصل حکایت اعرابی ای را دیدم در جمع طلافروشان :
اعرابی ای را دیدم در حلقه جوهریان بصره که حکایت همی کرد که وقتی در بیابان راه گم کرده بودم و از زاد معنی با من چیزی نبود و دل بر هلاک نهاده که ناگاه کیسه ای یافتم پرمروارید . هرگز آن ذوق و شادی فراموش نکنم که پنداشتم گندم بریان است و باز آن تلخی و نومیدی که بدانستم که مروارید است .

در بیابان خشک و ریگ روان    تشنه را در دهان چه دُر چه صدف
مرد بی توشه کاوفتاد زپای         برکمبربند ِ او چه زَر چه خَزَف